Leon laat met zijn gemis een enorm gat achter. Binnen het kerkbestuur van zijn parochie, maar zeker ook binnen Asbestslachtoffers Vereniging Nederland (AVN), de patiëntenvereniging die zijn moeder Mia in 1987 had opgericht en waarvan hij tot zijn laatste snik kartrekker was. Hoewel hij onlangs nog aangaf dat uiteindelijk iemand anders het stokje van hem moest gaan overnemen vanwege zijn vorderende leeftijd, vond Leon het moeilijk om zijn ‘kindje’ uit handen te geven. Leon wás de AVN.
Hoe het nu verder gaat met de vereniging is dan ook ongewis. Met het wegvallen van Leon zullen we naarstig op zoek moeten naar een nieuwe voorman of -vrouw. Voor nu is in elk geval de jaarvergadering, die gepland stond in maart, afgelast. Via de nieuwsbrieven en deze website houden we u op de hoogte van de vorderingen.
Tot slot nog een persoonlijke noot. In de afgelopen zes jaar waarin ik voor de AVN werkzaam ben, heb ik Leon leren kennen als een hele lieve, gulle en toegankelijke man. Hoewel hij weleens belde met prangende kwesties waar ik iets mee ‘moest’, bleef hij altijd kalm. Als ik zei dat ik er zo snel mogelijk mee aan de slag ging, antwoordde hij steevast vaderlijk: ,,Kijk maar.’’ Daarmee zeggend: morgen is er ook nog een dag.
Oud-architect Leon, door ervaring wijs geworden, wist namelijk dat zijn (ongelijke) asbeststrijd er een van de lange adem was. Toch kon hij ook bijten wanneer dat nodig was en vasthouden als een pitbull. Longarts Joachim Aerts omschreef deze bijzondere karaktereigenschap vorig jaar op de AVN-jubileumbijeenkomst treffend: ,,Leon is zowel een pacer als een sprinter.’’
Een pacer die veel te vlug is heengegaan.
Leon, overleden op slechts 69-jarige leeftijd, is op woensdag 25 januari begraven in zijn woonplaats Susteren. We zullen hem ontzettend missen.
Sven Poels
Tekstschrijver AVN
Lies Cijsouw, Christien Zonruiter, Romana Jasperse, Sjoerd de Vries en Bettina de Graaf
Bestuur AVN
Correspondentieadres: IJsstraat 5, 6114 RM Susteren.
